پیامبر اکرم (صلّی الله علیه و آله) فرموده‌­اند: شما را به «مهدى» (عجّل الله تعالی فرجه الشریف) مژده دهم1. مهدى از فرزندان من است، نامش نام من و کنیه‌‏اش کنیه من است، از نظر اخلاق و خلقت شبیه‌‏ترین مردم به من است، براى او غیبت خواهد بود تا این که مردم در آیین‏‌شان دچار گمراهى شوند. در آن زمان مهدى مانند ستاره فروزان به مردم رو مى‏‌نماید و زمین را از عدل و داد پر مى‏‌کند آن طور که از ظلم و ستم پر شده است2.

اعتقاد به ظهور یک منجى آسمانى، میان ملل و ادیان، مشترک است و از دیدگاه قرآن، حکومت آینده جهان در اختیار صالحان خواهد بود و آنان وارث زمین هستند. در اعتقاد مسلمانان اعم از شیعه و سنى آن منجى آسمانى که تشکیل دهنده حکومت واحد جهانى بر مبنای دین پیامبر است، حضرت «مهدى» (عجّل الله تعالی فرجه الشریف) است. حضرت مهدى (عجّل الله تعالی فرجه الشریف) در شرایطى پا به عرصه گیتى گذارد که خبر ولادت و غیبتش توسط پیامبر و اهل بیت آن حضرت بارها به مردم داده شده و جامعه اسلامى به ویژه شیعیان به او معتقد گشته بودند3.

ایشان در روایات به عنوان حضرت «ابوالقاسم»­، «قائم»، «منتظر»، «حجت»،«صاحب‏‌الامر»، «دوازدهمین خلیفه پیامبر» و غیر این‌ها نیز معرفى شده است، امّا مشهورتر از همه، نام «مهدى» است. این عناوین همه یک مصداق را معرفى مى‏‌کنند و مسلمانان این واژه‏‌ها و نام‌ها را فقط بر یک شخص منطبق مى‌‏دانند که همان «مهدى» موعود پیامبر است.

اوّلین کسى که واژه «مهدى» را به عنوان نام آن منجى بزرگ به کار برده و او را به این اسم معرفى کرده، شخص پیامبر اکرم (صلّی الله علیه و آله) است، به همین جهت تمام مسلمانان از هر فرقه و گروه، با این نام آشنا هستند و او را به عنوان دادگستر آینده جهان و موعود پیامبر مى‏‌شناسند4.

پی‌نوشت‌ها:

1) مسند احمد حنبل، جلد 3، ص 37

2) بحار الانوار، جلد 51، ص 72

3) راهنما شناسى، على نورى- صفر علیپور- آخوندى، جلد 1، ص 31

4) لسان العرب، جلد 15، ص 354